سلام نمیکنم. چرا که سلام مال آنهاست که جایی شبیه دو خط مورب از یکدیگر می گذرند و تو خوب میدانی جهان کوچک ما از فاصله ها چقدر فاصله دارد.
فرشته ها همیشه در سفرند. سفری که از سجاده های مادربزرگ شروع می شود و تا خود آبی خدا ادامه دارد. جایی شاید پشت پلک ثانیه ها.
فرشته ها همیشه در سفرند. سفری که از چشم تو آغاز می شوذ و بر بال خسته پرستویی بی آشیانه تا افقی در امتداد ستاره های اشک هایم وزیدن می گیرد.
فرشته ها همیشه...
پ.ن: تقدیم به فرشته ای که تو آسمون زندگیم پرواز میکنه!